Tamron 35mm f1.8 recensie

Probeer Ons Instrument Voor Het Oplossen Van Problemen

Tamron 35mm f1.8 recensie Inhoudsopgave

1 Tamron 35mm f1.8 test:

2 Belangrijkste kenmerken:

3 Functies:

3.1 Tamron-technologieën:

3.2 Weerafdichting:

3.3 Constructie ontwerp:

3.4 Scherpstelring:

3.5 Maar presteren ze super?

3.6 Scherpte:

3.7 Gloedweerstand:

3.8 Bokeh-kwaliteit:

3.9 AF-prestaties:

4 Conclusies:

5 Voordelen:

6 Nadelen:

Tamron 35mm f1.8 test:

Ik ben een reiziger. Ik vind het leuk om nieuwe plaatsen en hun onderscheidende kenmerken te leren kennen.

Ik vind het fascinerend om te zien hoe de natuur in verschillende contexten vorm krijgt.

Ik streef er daarom naar om vrijwel alles wat speciaal is aan die plek vast te leggen, inclusief de bergen, de lucht, de maan, lokale dieren, enz.

Ik had iets nodig om wat opwinding aan mijn foto's toe te voegen.

Ik zocht naar wat ik nodig had.

Sommige mensen hadden een telezoomlens nodig, dus kocht ik op advies van een vriend de 'Tamron 35mm f1.8' voor mijn Sony a6600.

Omdat ik kieskeurig ben over mijn foto's en alleen het beste wil, was ik aanvankelijk bang om ze te gebruiken omdat ik niet zeker wist hoe ze zouden reageren op mijn foto's.

Maar deze fantastische gadget is mijn beste investering.

Dankzij deze verstelbare lens kan ik de gewenste onderwerpen in mijn foto's benadrukken, zoals de maan en bergen.

Het verandert verre flora, panorama's van het platteland en bergketens.

Als ik dieren in het wild moet fotograferen die ik niet van dichtbij kan benaderen, brengt deze kleine held me dicht bij mijn onderwerp zonder dat ik een enkele stap mag zetten.

De superheld die ik heb is fantastisch.

Het werkt ook goed met de Sony a6600 als zoomlens.

Belangrijkste kenmerken:

  • Nikon F-vatting/FX-formaat
  • Diafragmabereik: f/1.8 tot f/16
  • Eén LD, één XLD, twee asferische elementen
  • eBAND- en BBAR-coatings
  • Fluorcoating op frontelement
  • USD AF-motor, fulltime handmatige scherpstelling
  • VC-beeldstabilisatie
  • Afgerond 9-bladig diafragma
  • Vochtbestendige constructie
  • Inclusief SILKYPIX Developer Studio

Functies:

Tamron-technologieën:

Tamron heeft ongetwijfeld superieure technologie gebruikt, zoals ik zal aantonen met mijn eigen ervaring met de Tamron 150-600 F5.6-3:

De apparaten voor beeldstabilisatie van Tamron zijn een voorbeeld van de allernieuwste van het bedrijf.

Sinds de eerste ontwikkeling behoren de VC-systemen (of Vibration Compensation) van Tamron tot de beste in de branche.

Zij waren de eerste (en, op het moment van schrijven, de enige!) lensfabrikant die er met succes een integreerde in een standaard groothoekzoom (de SP 24-70 f/2.8 VC) of groothoek/groothoekzoom (de SP 15-30 f/2.8 VC).

Met een groot diafragma profiteren deze nieuwe prime-lenzen als eerste van lensstabilisatie.

De EF 35mm f/2 IS, een fantastische lens die ik bezit, biedt beeldstabilisatie en is Canon's prime-lens met het grootste diafragma.

Deze twee gloednieuwe Tamron prime-lenzen behouden nu de titel.

De Tamron VC zal in sommige omstandigheden (bij een statisch onderwerp) lagere minimale sluitertijden mogelijk maken.

Toch vermoed ik dat sommige fotografen deze lenzen aanvankelijk als minder 'pro-grade' zullen beschouwen omdat ze geen f/1.4-diafragma hebben.

Veel fotografen geven echter de voorkeur aan het uiterlijk (of in ieder geval de cache) van een f/1.4-lens, hoewel het ontwerp en de constructie suggereren dat het absoluut professionele lenzen zijn.

De 'perceptieoorlog' die Tamron hierover met Sigma zal voeren, zal nogal lastig zijn.

Weerafdichting:

Tamron heeft ook gewerkt aan het creëren van instrumentele kennis op het gebied van weerafdichting en vochtbestendigheid.

Hoewel er verschillende meningen zijn over het belang van vochtbestendigheid, hebben ze deze functie in een breder scala aan lenzen gestopt dan wie dan ook.

Het is ook een functie waar veel fotografen naar verlangen.

Om in een uitgebreidere reeks weersituaties te kunnen fotograferen, willen fotografen met professionele camerabody's met weerbestendige afdichting de vrijheid hebben om dergelijke camera's te combineren met vergelijkbare weerbestendige lenzen.

Daarom onderscheidt Tamron zich op dit specifieke gebied.

Tamron heeft de weerafdichting op deze lenzen naar een geheel nieuw niveau getild (voor hen), inclusief echte afdichtingen op de noodzakelijke plaatsen (inclusief de scherpstelring), een achterpakking en een prijzige fluorcoating op het voorste element.

Ze bieden een toonaangevende garantie van zes jaar (in Noord-Amerika) om deze weersafdichting te ondersteunen, wat aangeeft dat ze de constructiekwaliteit van deze lenzen serieus nemen.

En deze lenzen zijn voortreffelijk geconstrueerd, met een hoogwaardig gevoel dat het hanteren en gebruiken ervan tot een waar genoegen maakt.

Constructie ontwerp:

Het ontwerp van de nieuwe constructie is inderdaad heel mooi.

Hoewel de materialen van hogere kwaliteit zijn, lijken ze op de ART-serie van Sigma en zijn ze eenvoudig en schoon.

Ik geniet van deze frisse, strakke stijl, hoewel ik denk dat de textuurdiversiteit op de Sigma ART-serie iets aantrekkelijker is.

Scherpstelring:

De scherpstelring is voortreffelijk. Het is bijna feilloos gedempt en royaal breed.

De stops bij minimale en oneindige scherpstelling zijn zo duidelijk dat je er niet voorbij probeert te focussen, ook al zijn ze niet zo verschillend als die op echte lenzen met handmatige scherpstelling.

Hij glijdt gemakkelijk in MF-modus of fulltime handmatige bediening.

Daarnaast is er voldoende beweging (bijna 180 graden) voor handmatig scherpstellen, om precies te zijn.

Deze lenzen hebben enkele van de beste focusringen die ik ooit heb gebruikt, veel beter dan veel gespecialiseerde handmatige focuslenzen.

De ongelooflijk korte minimale scherpstelafstand van deze lenzen maakt dit een belangrijke kwestie.

De meeste fotografen geven de voorkeur aan handmatige scherpstelling op macro-afstanden, en het is leuk om deze lenzen op een pseudo-macromanier te gebruiken.

Maar presteren ze super?

Ik ben verheugd te kunnen bevestigen dat de Tamron SP 35mm f/1.8 VC in de meeste opzichten een best presterende lens is.

Ik was behoorlijk onder de indruk van de foto's die ik uit de camera zag komen, en in sommige opzichten is het een completere lens dan zijn grote broer (45 mm).

De Canon 35mm f/2 viel me al lang op met de uitstekende scherpte van IS bij wijd open gebruik.

Aangezien de brandpuntsafstand van 35 mm een ​​respectabele hoeveelheid scherptediepte biedt op portretafstanden, zelfs bij f/2, fotografeer ik het meestal op die manier.

De scherptediepte bij f/2 op 3 meter is iets meer dan 1 meter; dit is meer dan genoeg scherptediepte om een ​​kleine groep te raken als ze zich bijna in hetzelfde brandpuntsvlak bevinden.

Ik vertraag het als ik meer DOF nodig heb voor landschapsfotografie.

De lat ligt hoog want Sigma’s 35mm f/1.4 ART heeft een nog betere scherpte.

Ik geloof echter niet dat iemand ontevreden zal zijn over de wijd open resolutie van de 35 mm-lens.

Ik bekeek pixel voor pixel beeld na beeld en was altijd onder de indruk.

Scherpte:

Van wijd open is de scherpte consistent over het hele beeld.

Zelfs in wijd open landschapsbeelden is een uitstekende resolutie te zien door de hele structuur zonder de wazigheid of wazige randen aan te geven die zachtere lenzen zullen onthullen.

Ik zie de bijtende resolutie of het contrast van de Otus-serie niet, wat niet verwonderlijk is.

Het goede nieuws is dat u nu kunt fotograferen bij weinig licht terwijl u een laag ISO-niveau behoudt.

Het brandpuntsvlak van de lens is eveneens aangenaam vlak.

Er is geen enkele omstandigheid geweest waardoor ik heb geaarzeld om de lens in de meest uitgestrekte stand te gebruiken.

Ik laat het testen van de kaart over aan degenen die er bekwaam in zijn, maar ik heb het gevoel dat, zelfs als er een verschil zou zijn, het een uitdaging zou zijn om het praktisch te vertellen aan de hand van de Sigma 35 mm ART.

Het hele frame is haarscherp wanneer het diafragma wordt vertraagd tot een meer gebruikelijke landschapsinstelling.

Ik ben altijd blij dat foto's er nog beter uitzien als ik inzoom tot op pixelniveau.

Hier is een verzameling foto's en uitsneden die ongetwijfeld geweldig zijn.

Gloedweerstand:

Ik heb het al gehad over de uitstekende weerstand tegen overstraling.

De zon zal vaker in beeld zijn met bredere prime-lenzen.

Daarom is dit essentieel. Bij een telefoto moet je vaak met opzet de zon plaatsen, maar bij een brandpuntsafstand van 35 mm niet per se.

De lens slaagt snel voor deze test omdat ik geen wazigheid, nevenbeelden of overstralingsartefacten heb opgemerkt.

Hoewel de Sigma's op dit gebied zeker niet ondermaats zijn, presteren deze lenzen in dit opzicht beter dan alle lenzen uit de ART-serie die ik heb gebruikt.

Tegenlicht is een veelgebruikte techniek voor mij als portretfotograaf, omdat ik me geen zorgen maak over overstraling of waas die het beeld aantasten.

Een andere locatie waar mijn Canon 35mm f/2 IS schittert, is deze.

Met deze Tamron zou het mogelijk zijn om hetzelfde te bereiken.

Bokeh-kwaliteit:

Dankzij de afgeronde negenbladige diafragma-iris is de bokeh-kwaliteit uitstekend.

Ik heb niets zenuwachtigs of onaangenaams opgemerkt, en in vergelijking met de 45 mm presteert de lens beter in het vasthouden van ronde hooglichten rond de hoeken van het frame.

De Canon 35 mm en de 45 mm presteren beter dan de 'drukte' van heldere ronde hooglichten.

Hoewel ik dit pas merkte bij mijn kerstlichttest, laten ze in het 35 mm-formaat veel zien van wat vaak 'uienbokeh' wordt genoemd.

Ook bij hogere diafragmaopeningen blijven de bokeh-highlights afgerond, hoewel ik deze set alleen op f/4 heb gefotografeerd.

AF-prestaties:

Ik wil het hebben over de AF-prestaties van de Tamron 150-600 F5.6-3 in mijn fotografie-ervaring.

Tamron's USD autofocus motor wordt gebruikt in de lenzen (Ultrasonic Drive).

Echte AF-motor van het ringtype die vergelijkbaar is met de USM van Canon.

Vergeleken met de 45mm voelt de AF iets sneller aan in de 35mm.

In de meeste omstandigheden is de 35mm snelheid vergelijkbaar met mijn Canon 35mm f/2 IS (wat erg goed is!), al zou ik de Canon nog steeds een klein voordeel geven.

Dit kleine voordeel komt niet naar voren bij dagelijks gebruik, maar wel bij weinig contrast of weinig licht.

De Tamron zal eerder een korte periode jagen voordat hij de focus vergrendelt, terwijl de Canon eerder de focus vastlegt zonder dit te doen.

De Tamron heeft nooit gefaald om voor mij scherp te stellen, maar ik geloofde wel dat de Canon de betrouwbaardere scherpstellens bleef.

Het is een van de beste scherpstellende lenzen van mijn kit geweest, die overeenkomen met of zelfs beter presteren dan sommige van zijn duurdere L-serie broers en zussen.

De focuskwaliteit van de Tamron wordt sterk onderschreven door het feit dat ik geen significant verschil zag tussen deze en de andere lens.

Conclusies:

Het onderzoek waarvan ik verwachtte dat het zou worden ingediend, is al meerdere keren gedaan.

Veel mensen weten dat ik een Canon 35mm f/2 IS-lens bezit of hebben mijn recensie ervan gelezen of bekeken.

Dus was het niet meer dan normaal om te vragen: 'Welke zou je kiezen?' Ik heb de Canon al en ben er tevreden mee, dus ik hou hem voorlopig.

Maar wat als ik er een moest kiezen als ik opnieuw zou beginnen? Met vriendelijke groet, ik weet het niet.

De Canon heeft een klein formaat, goede beeldhelderheid en is naar mijn mening een briljant scherpgesteld apparaat.

De Tamron is echter beter geconstrueerd, heeft een groter diafragma, een beeldstabilisator, een veel grotere vergrotingsfactor en beduidend minder lichtafval.

U kunt waarschijnlijk wel raden hoe moeilijk een beslissing dit zal zijn.

Aangezien ik de Canon al in bezit had, zou ik ook beide kanten aan zij een geruime tijd naast elkaar willen testen alvorens een definitieve keuze te maken.

Ik zou voor de Tamron kiezen vanwege de professionele constructie, het grotere diafragma en de uitstekende vergrotingsfactor. Daarom wafel ik.

Ik was aanvankelijk het meest geïnteresseerd in en enthousiast over de 45 mm-lens (zie mijn recensie hier), maar toen ik mijn focus verlegde naar de Tamron SP 35 mm f/1.8 VC, ontdekte ik een uitstekende lens.

De enorme flexibiliteit van deze tool was een genot om te gebruiken om mijn verbeelding de vrije loop te laten, en door het te gebruiken herinnerde ik me hoeveel ik van de brandpuntsafstand van 35 mm hou.

Het kost $ 599 op de Amerikaanse markt, wat hetzelfde is als de prijs van de Canon 35 mm f/2 IS (nog steeds een zeer haalbaar alternatief!). Vergeleken met de $899 Sigma 35mm f/1.4 ART, kost dit $300 minder.

Als gevolg hiervan is de Tamron een wenselijke optie op de Amerikaanse markt, maar vertoont hij nu een veel minder uitgesproken prijsvoordeel in veel andere markten.

Ondanks de prijs is deze lens concurrerend op zijn voorwaarden.

Met deze lenzen ging Tamron failliet. Ondanks het wat tragere diafragma van de Tamron dan de Sigma, heeft hij veel voordelen.

De ongelooflijke scherpstelmogelijkheden van dichtbij, de uitstekende constructie, de beeldstabilisator en de uitstekende optiek maken de zelden luidruchtige bokeh-highlights en minimale chromatische aberraties van de camera goed.

Klanten hebben nu drie eersteklas keuzes in de 'betaalbare' 35 mm-categorie, en om eerlijk te zijn, geen enkele is slecht, wat geweldig nieuws voor hen is.

Ik verwacht in de toekomst meer van Tamron's SP prime-lenzen te zien.

Voordelen:

  • Uitstekende bouwkwaliteit
  • Superieure weerbestendigheid
  • Coating met fluor
  • De lat hoger leggen.
  • maximale vergroting van 40x
  • De uitstekende handmatige scherpstelring en de intense scherpstelafstand
  • Schitterende resolutie bij groothoekweergave
  • Zeer weinig vignettering
  • Het diafragma met negen lamellen produceert een aangename bokeh.
  • Een werkend VC-systeem
  • Snelle en nauwkeurige autofocus
  • Uitstekende waarde voor het geld en de prestaties

Nadelen:

  • Een beetje drukke bokeh-hoogtepunten (uienbokeh)
  • Chromatische aberraties zijn niet helemaal onder controle.
  • Autofocus is niet zo onvermijdelijk als bij een Canon.