LG WT5680HWA 5,2 cu. ft. Top Load Washer - Wit
Sluitringen / 2025
CANON 50MM 1.2 recensie
Voordelen Nadelen Bekijk op Amazon
Inhoudsopgave
1 CANON 50MM 1.2 Beoordeling:
twee Specificaties:
3 Functies:
3.1 Bouw met kwaliteit:
3.2 Waarnemingen met behulp van autofocus:
3.3 Chromatische aberraties en weerstand tegen overstraling:
4 Voordelen:
5 Nadelen:
6 Conclusies en een blik op de competitie:
CANON 50MM 1.2 Beoordeling:
Bijna elke sportfotograaf koestert de geheime ambitie om monumentale momenten op het speelveld vast te leggen, zoals de Super Bowl of de Olympische Spelen.
Ik werd ooit uitgenodigd om een voetbalwedstrijd bij te wonen, en die ervaring inspireerde me om dat doel na te streven.
Al een tijdje ben ik ermee bezig. Mijn keuze was de CANON 50MM 1.2-lens.
In combinatie met de belangrijkste sportcamera, de Canon EOS 7D Mark II, de lens van de belangrijkste sport, wordt het perspectief verder verbreed.
Alles is omgezet naar digitaal formaat.
Het was een keerpunt voor het bedrijfsleven als geheel.
Hoewel de wedstrijd voorbij is, is de esthetische pracht vastgelegd door de Canon EOS 7D Mark II en de lens van het sportevenement niet verminderd.
Specificaties:
- Lens met EF-vatting/Full-Frame-formaat
- Het bereik van het diafragma is van f/1.2 tot f/16.
- Een enkele sferische component
- Coaten met een Super Spectra
- AF-systeem met een ultrasone motor van het ringtype
- Constructie die hermetisch is afgesloten
- Diafragma met acht afgeronde lamellen
Functies:
Bouw met kwaliteit:
De Canon 50L is onmiskenbaar een lid van Canon's 'L'-serie lenzen.
Het is de enige van Canon's 'heilige drie-eenheid' van prime-lenzen (35L, 50L en 135L) met weerbestendige afdichting, waardoor het de meest onderscheidende van de drie is.
Het is conventioneel geconstrueerd, met gefabriceerde kunststoffen die rond een metalen frame zijn gewikkeld.
De afwerking is zacht gevlokt en de houder heeft geribbelde delen, waardoor het gemakkelijker is om de lens vast te pakken.
Een afstandsvenster geeft een hyperfocale schaal weer en de handmatige scherpstelring bevindt zich tussen dat venster en de rode cirkel.
Het heeft een geribbeld en met rubber bekleed oppervlak, waardoor het gemakkelijker vast te pakken is, en heeft een breedte van ongeveer een halve inch.
Er is geen enkele Canon 50 mm-lens met een ontzagwekkende scherpstelring.
De scherpstelring op de 50 mm f/1.8 is vrijwel waardeloos, terwijl de scherpstelring op de 50 mm f/1.4 net iets beter is.
Toch zou ik niet te veel tijd willen besteden aan handmatig scherpstellen op de 50L omdat de scherpstelring niet erg soepel beweegt.
Zelfs als er een kleine hoeveelheid weerstand is wanneer het is ingesteld op de minimale en oneindige locaties, zal het verder gaan dan die punten.
Tegelijkertijd was ik bezig met het schrijven van een review van de Zeiss Otus 55 f/1.4 lens.
De Otus, die alleen handmatige scherpstelling heeft, is een vreselijke autofocuslens; desalniettemin is de Canon 50L niet veel beter dan een lens met handmatige scherpstelling.
Beide zouden zich uitsluitend moeten richten op de gebieden waarin ze uitblinken.
De constructie van geen van de andere 50 mm-lenzen van Canon krijgt uitzonderlijk veel lof onder fotografieliefhebbers.
De 'plastic wonderful' (EF 50mm f/1.8) heeft een bouwkwaliteit die algemeen wordt aangeduid als 'wegwerp'; als er iets mis mee is, gooi ik het weg en pak ik een ander.
Sinds de introductie wordt de 50mm f/1.4 geplaagd door betrouwbaarheidsproblemen met betrekking tot het autofocussysteem.
Wat betreft de constructie van Canon-camera's, is de Canon 50L ondubbelzinnig het toppunt van het aanbod van het bedrijf.
Het is een waardig lid van de 'L'-serie omdat het een solide constructie heeft en is ontworpen om gedurende een aanzienlijke hoeveelheid tijd bestand te zijn tegen het rigoureuze gebruik van elke professional.
Het heeft geen uitzonderlijk lange brandpuntsafstand van iets minder dan 2,6 inch (65,5 millimeter), maar het is behoorlijk uitgebreid en gedrongen en meet bijna 3,4 inch rond (85,8 mm).
Het komt uit op 590 gram, waardoor het een behoorlijk robuuste en zware lens is, maar hij is niet te zwaar.
De Canon 50mm f/1.4 lens heeft een diameter van slechts 2,9 inch en weegt 290 gram.
De nieuwe Sigma ART, die 3,93 inch meet en 815 gram weegt, en de Zeiss Otus, die 5,66 inch meet en 1030 gram weegt, zijn korter en lichter dan de 50L.
Het heeft een redelijke minimale scherpstelafstand van vijfenveertig meter, gelijk aan 1,5 voet, en een gemiddelde of voetganger vergroting van 0,15x.
Een ander punt om te overwegen is dat alle drie Canon-prime-lenzen die deel uitmaken van de 'heilige drie-eenheid' dezelfde schroefdraadgrootte voor het voorfilter van 72 millimeter (35L, 135L) hebben.
Het bleek een nuttige ervaring te zijn, vooral gezien het feit dat ik al filters van dit formaat bezit (ik heb).
Verschillende lenzen zijn echter opgeschoven naar een standaard van 77 millimeter, waaronder de Sigma 50 mm prime-lenzen en de Zeiss Otus 55 mm.
Daarom kan FOR 77 in plaats van 72 millimeter filters hebben.
Ik raad ten zeerste aan te investeren in het ND-filter (Neutral Density) van de lens.
Vanwege het enorme diafragma zijn er veel scenario's waarin ik tegen de maximale sluitertijd aandruk die je camerabody kan vastleggen met de lens volledig geopend.
En je kunt vergeten dat ik een respectabele sluitersynchronisatiesnelheid krijg met flitsen als ik geen ND-filter heb.
Er moet een beschermingsfilter op de lens zijn aangebracht om het weerafdichtingsproces als voltooid te beschouwen. Het gebruik van een beschermingsfilter is een ander goed idee.
De zonnekap die bij de 50L wordt geleverd, is van het conventionele ontwerp en is geen bloemblaadjes.
Het is niet ongebruikelijk, maar het dient zijn doel goed.
Het doet goed werk door alles af te schermen zonder al te groot te zijn en heeft een gevlokte binnenkant om te voorkomen dat strooilicht rondkaatst.
Het feit dat het de eerdere afwerking van Canon heeft, die niet gevlokt is en er meer plat uitziet, is het enige dat als een nadeel kan worden beschouwd.
Deze afwerking is naar mijn ervaring gevoeliger voor het oppikken van zaksporen dan andere.
De Canon 50L die ik heb getest, was uitgerust met de recente versie van de centrale knijpdop van Canon.
Ze zijn klaar met het maken van de overstap met alle lenzen met een standaard frontkap.
Waarnemingen met behulp van autofocus:
De autofocussnelheid van de Canon 50L is langzamer dan die van sommige van de snellere lenzen die ik heb geprobeerd.
Het heeft wel een echte ring USM-motor, wat de betere vorm is van een USM-motor, maar de focussnelheid ligt aan de langzamere kant van het USM-spectrum.
Op deze locatie worden enorme stukken glas verplaatst en het vermogen van de motor is onvoldoende om dit feit te verbergen.
Eerlijk gezegd beschouw ik mijn Tamron 24-70 mm f/2.8 VC-lens op verschillende manieren.
Hoewel de Tamron sneller is, krijg je toch de indruk dat er wat traagheid moet worden opgebouwd voordat de componenten in positie kunnen komen.
De tijd die nodig is om de aandacht vast te stellen, is net lang genoeg om het op te merken.
Het is sneller dan de 85L II, die bekend staat om zijn traagheid, maar in vergelijking met krachtpatsers zoals de 24-70 mm f/2.8L II of de 70-200 mm-variaties, voelt het alsof hij in een langzamer tempo beweegt.
De snelheid is echter voldoende voor de meeste taken, en naar mijn ervaring is de focus soepel en nauwkeurig.
De autofocus op de 50L is onderwerp van discussie geweest omdat talloze gebruikers hebben geklaagd over problemen met focusverschuivingen.
Ik had echter geen persoonlijke ervaring met die problemen.
Mijn zoon en ik hebben samen nog een serie gemaakt op een paar schommels, en ik was aangenaam onder de indruk van hoe nauwkeurig mijn autofocus hem volgde tijdens de opnamen.
Tot nu toe waren de meeste van mijn foto's constant gefocust.
Ik ben op de hoogte van de problemen die andere mensen hebben gemeld, maar tijdens het uitvoeren van mijn analyse ben ik niets tegengekomen waardoor ik die problemen zou vermoeden.
Op mijn beide Canon EOS 6D-modellen behaalde ik consistente scherpstelresultaten met elk AF-punt, dus ik maak me geen zorgen.
Hoewel ik persoonlijk geen van de genoemde problemen heb ervaren, wil ik niet suggereren dat sommige versies van de lens de beschreven problemen niet hebben.
Ik gebruik een plug-in voor Lightroom genaamd 'Show Focus Points', die de rasteroverlay van het focussysteem van je camera weergeeft.
Het zegt ook het focuspunt dat is gekozen, of de camera al dan niet een vergrendeling heeft gemeld en of de juiste focus is bereikt.
De volgende twee schermafbeeldingen tonen enkele foto's die zijn gemaakt met de externe autofocuspunten van mijn Canon EOS 6D terwijl het diafragma is ingesteld op f/1.2 (vaak bekend als 'wijd open').
De resultaten zijn scherp in beeld.
Chromatische aberraties en weerstand tegen overstraling:
De lens is niet immuun voor chromatische aberraties en lijkt, net als bij andere 50 mm-lenzen die ik heb gebruikt, een bijzonder ernstig probleem te hebben met groene randen.
Deze foto toont de bekende groene randen die verschijnen in de witte tekst van de bedrukking die enigszins onscherp is op deze camerabody.
Een ander ding dat me is opgevallen, is dat de 50L een groter gezichtsveld lijkt vast te leggen dan sommige van de andere 50 mm-lenzen die ik bezit. Het is waarschijnlijk rond de 48 mm, maar dit is niet zo'n grote zorg, dus maak je er niet al te veel zorgen over.
Ik heb ook mijn best gedaan om overstraling te creëren met de 50L, maar hoewel hij zo'n enorm diafragma heeft, werkten de optische formule, coatings en zonnekap allemaal samen om de uitbarsting op een redelijk acceptabel niveau te houden.
Er is wat ghosting en een lichte sluier, maar ik wilde deze dingen met opzet in beeld houden, en ik had ze snel kunnen verminderen door de juiste techniek te gebruiken.
Voordelen:
- Ongelooflijke lichttransmissie voor een diafragma van f/1.2
- Robuuste, weerbestendige constructie van de hoogste kwaliteit
- Echte ring ultrasone micromachining (USM) scherpstelmotor.
- Prachtige tekening, en ik ben dol op het vervagingseffect.
- Beeldkwaliteit die bruikbaar is bij diafragmeren tot f/1.2
- Chromatische aberraties zijn redelijk goed onder controle
- Een sterk resultaat van de automatische scherpstelservo
- Uitstekende kleurweergave
Nadelen:
- In belangrijke mate de duurste 50mm lens die Canon aanbiedt
- De ring om handmatig scherp te stellen zit een beetje knus.
- De Sigma 50mm f/1.4 ART-lens kost slechts tweederde van de andere optie.
- Er is wat groene rand in de hooglichten van de bokeh.
Conclusies en een blik op de competitie:
De introductie van de Sigma 50 mm f/1.4 ART-lens vormde de grootste uitdaging voor de Canon 50L-lens.
Sinds de release heeft de Zeiss Otus 55 f/1.4 zijn positie als leider in zijn klasse behouden.
Het verbijsterende prijskaartje van de lens (bijna $ 4.000) en de afwezigheid van autofocus (AF) zorgen er echter voor dat de meeste fotografen niet zullen overwegen om het te kopen.
De Sigma daarentegen biedt beeldkwaliteit die veel hoger scoort dan die van de 50L.
Het beschikt ook over autofocus, hoewel het soms moeite heeft om de focusprecisie en consistentie te behouden.
Het verkoopt ook voor ongeveer een derde goedkoper dan de 50L, die wordt verhandeld voor $ 1450 wanneer het niet in de uitverkoop is.
De review die ik schreef over de Sigma vind je hier.
Is dit de superieure lens? Het is onmiskenbaar scherper en heeft een hoger contrast, maar ik ben er niet helemaal van overtuigd dat het hetzelfde 'magische' aspect heeft als de 50L in zijn tekeningen.
Ik ben me ervan bewust dat nabewerking een grote invloed heeft op het uiteindelijke uiterlijk van foto's.
Toch ben ik ervan overtuigd dat ik een patroon kan ontdekken dat me zal helpen bij het afronden van deze kwestie.
De nieuwe Rokinon 50mm f/1.4 biedt een uitstekende weergave die in veel opzichten concurreert met die van de 50L als je het niet erg vindt om de lens handmatig scherp te stellen.
Het heeft geen toeters en bellen (zoals autofocus!), Maar de foto's die het maakt zijn verbluffend.
Het heeft natuurlijk geen diafragma dat zo groot is als andere, maar het maakt nog steeds prachtige foto's.
Van wie is deze 50L precies?
Ik denk dat portretfotografen er het meest aan zullen hebben om ongewoon mooie of droomachtige resultaten voor hun klanten te produceren, maar ook huwelijksfotografen die iets uniekers willen dan een 24-70 mm f/ 2.8 lens.
De 50L produceert foto's die ongelooflijk goed lijken te worden verwerkt, en deze afbeeldingen lenen zich uitstekend voor het maken van artistieke portretten en kunstfoto's.
Het is moeilijk te kwantificeren, en ik kan geen enkel element van de afbeelding aanwijzen en zeggen: 'Dit is waarom'; niettemin weten mensen die de lens hebben gebruikt, waar ik het over heb als ik het zeg.
De enige moeilijkheid die ik had met de autofocus van de lens was dat deze een beetje traag was, maar verder werkte hij feilloos.
De manier waarop het werkte in de AF Servo-modus verbaasde me echt.
Vanwege beide factoren denk ik dat deze lens een uitstekende aanvulling zou zijn op de toolkit van trouwfotografen.
Fotografen die voor algemene doeleinden fotograferen en niet veel foto's maken binnen een diafragmabereik van f/1.2 en f/2, zijn waarschijnlijk beter geschikt voor een lens die minder kost.
Het is een gespecialiseerd instrument en daarom niet voor iedereen geschikt; Toch zou het me niet verbazen als de Canon EF 50mm f/1.2L USM uiteindelijk een van de meest geliefde lenzen in je verzameling accessoires zou worden.
